.

وَسَارِعُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّکُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِینَ (133)

الَّذِینَ یُنْفِقُونَ فِی السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ وَالْکَاظِمِینَ الْغَیْظَ وَالْعَافِینَ عَنِ النَّاسِ وَاللَّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ (134)

خداوند در ابتدای آیه از فعل امر «وَسَارِعُوا» استفاده می کند یعنی حرکت به سمت مغفرت خداوند باید با شتاب و مداوم باشد.

بیان دو شیوه ی تربیتی در این 2 آیه:

1.اولین شیوه ی تربیتی که در آیه اول از آن استفاده شده شیوه ی تشویقی است که مؤمنین را به شتاب در کسب مغفرت الهی تشویق می کند و پاداش تعیین می کند

 که همان بهشت است: «وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ»

این بهشت برای متقین آماده شده است، پس مؤمنین به کسب تقوا و شتاب به سوی خداوند دعوت می شوند و عامل محرک و تشویق کننده بهشت است.

2.اما در آیه ی دوم برخی از ویژگی های متقین است برای این که راهکار عینی داده شود و مسیر هموارتر گردد.

متقین همان کسانی هستند که:1.در سختی و راحتی انفاق می کنند 2.خشم خود را فرو می برند. 3.واز خطای مردم           می گذرند. در انتها خداوند با لفظ «مُحْسِنِینَ» از آنها یاد

 می کند و می فرماید: «وَاللَّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ» خداوند نسبت به محسنین حب دارد، محبت دارد، آن ها را دوست دارد. دومین شیوه ی تربیتی که یکی از 

مؤثرترین شیوه هاست همین شیوه ی تربیتی محبت است که خداوند معیارها را بیان می کند و محبت خود نسبت به بنده اش را پاداش عمل او قرار می دهد و این برای 

یک بنده بس که خداوند با نگاهی محبت آمیزتر از هر پدر و مادری، به بنده اش نظر کند.